Debora Metry
1
Het verwijderen van een leerling als ordemaatregel is een ingrijpend besluit, zeker voor de leerling die verwijderd wordt. We komen in grijs gebied terecht als het gaat om de vraag wanneer ‘wangedrag’ zo ernstig is dat een leerling van school moet worden verwijderd. Is het uitschelden van een docent ‘voldoende’ ernstig om een leerling te mogen verwijderen? Of het eenmalig slaan van een mede-leerling?
Deze uitspraak van de stichting onderwijscommissie is in dit kader interessant. In dit geval oordeelde de commissie over de volgende situatie.
Een leerling heeft één keer een medeleerling geslagen en heeft twee keer een docent/ lesopvangondersteuner uitgescholden. Het bestuur stelde dat het grensoverschrijdende gedrag van de leerling onveiligheid bij docenten en leerlingen veroorzaakte en dat de rust en orde op school werd verstoord. De schorsingsperiode had onvoldoende geholpen, zo stelde het bestuur.
Het was aan de commissie om te oordelen of het bestuur in redelijkheid tot besluit kon komen om de leerling te verwijderen en of er een minder vergaande maatregel kon worden ingezet. De commissie oordeelde dat niet was gebleken ‘‘dat het gedrag van [leerling] tijdens deze incidenten dermate ernstig van aard is geweest dat dit een verwijdering rechtvaardigt.’’ Kern hierbij was dat het bestuur een minder zwaar middel in de vorm van ondersteuning voor had kunnen inzetten voor tot feitelijke verwijdering over te gaan. Het is als bestuur nodig erop te letten dat onderzoek wordt gedaan naar de nog resterende begeleidingsmogelijkheden binnen de school voordat een leerling met ‘wangedrag’ mag worden verwijderd.
De school moet telkens de vraag stellen hoe zij een leerling kan ondersteunen om gedrag te veranderen. Ook bij wangedrag is de zorgplicht van school voor een passend aanbod bij de ondersteuningsbehoeften dus relevant. Dat kan (zo blijkt uit andere uitspraken) wel anders worden als het gedrag zodanig is dat de veiligheid op school in het geding zou zijn als de leerling op school zou blijven.
