Jan Willem van Dommelen
Jan Willem van Dommelen
Het was een vergeten groep. De schilders, stoffeerders, autospuiters en drukkerijmedewerkers die na jaren vreemde maar ernstige klachten kregen: last van hoofdpijn, concentratiestoornissen, geheugenverlies, depressies en soms zelfs karakterveranderingen.
Tot een aantal jaren gelden legde niemand een verband met de het werk wat deze vaklieden tot dusver hadden gedaan. Totdat ontdekt werd dat die verbinding wel degelijk bestond. In al deze beroepen is jarenlang dagelijks onschuldig lijkende oplosmiddelen ingeademd. Die oplosmiddelen zaten in verf, lijm, verdunners en houtverduurzamingsmiddelen. Denk dus aan terpentine, thinner, tolueen, aceton of xyleen.
Sinds begin deze eeuw mag er in veel sectoren niet meer met de omstreden oplosmiddelen worden gewerkt. Er zijn nu oplosmiddelarme en oplosmiddelvrije producten en goede beschermingsmiddelen. Maar jarenlangs is dat dus anders geweest.
Zo ontstond het begrip schildersziekte of Organo Psycho Syndroom (OPS) of Chronische Toxische Encephalopathie (CTE). Vijf tot tien jaar werken met schadelijk oplosmiddelen kan aantasting van het zenuwstelstel opleveren. Wat was dat een opluchting voor mensen met deze klachten; eindelijk begrepen zij waar het vandaan kwam dat ze arbeidsongeschikt thuis zaten en hun leven compleet was veranderd. En nog belangijker: eindelijk werden ze ook door hun omgeving begrepen en serieus genomen.
Maar net als bij werknemers die in de afgelopen tientallen jaren met asbest hadden gewerkt rees ook hier de vraag: bij welke werkgever was dat precies en met welk middel werd toen gewerkt. Werkgevers in de branche weigerden te betalen of zijn niet meer te achterhalen.
De politiek en de belangenvereniging OPS heeft zich ruim vijftien jaar ingezet voor een vergelijkbare schaderegeling als voor asbestslachtoffers. Ook de hoogte van de vergoeding is vergelijkbaar. De Tweede Kamer besloot eind 2018 al dat de Rijksoverheid opdraait voor de kosten van de regeling.
En nu is het dan zover: vanaf 1 maart jl. ging het OPS loket open. Per slachtoffer wordt uitgegaan van een schadevergoeding van ruim Euro 20.000,- . Het totale kostenplaatje voor de overheid wordt geschat op een bedrag rond de 7 miljoen euro.
Vanaf 1 maart 2020 kunnen personen die als werknemer zodanig aan vluchtige oplosmiddelen zijn blootgesteld dat zij daardoor de aandoening OPS hebben opgelopen een aanvraag voor een financiële tegemoetkoming door de overheid indienen. Gedetailleerde informatie over de regeling en het indienen van een aanvraag voor een tegemoetkoming vindt u op het OPS-Loket. De regeling wordt uitgevoerd door de Sociale Verzekeringsbank SVB in samenwerking met het Instituut Asbestslachtoffers. Er gelden wel strenge eisen.
Bij de werknemers moet officieel de diagnose CTE (chronische toxische encephalopathie) zijn vastgesteld waarbij er aantoonbare afwijkingen in hun hersenen zijn waargenomen. Zij moeten in Nederlandse loondienst zijn geweest en eerder geen hogere schadevergoeding hebben ontvangen.
Wij kunnen u bij die aanvraag ondersteunen. Meestal is de schade die slachtoffers werkelijk lijden overigens veel hoger dan de schadevergoding van Euro 20.000,- die via de overheid kan worden verkregen. Samen kunnen we bekijken of de werkelijke schade kan worden gevorderd.