Allereerst een korte terugblik: in mijn vorige column schreef ik over de mogelijkheden die u heeft als bestuursorganen beslistermijnen overschrijden. In deze column sta ik stil bij de van rechtswege verleende beschikking, ook wel ene positieve fictieve beschikking genoemd.
Allereerst een korte terugblik: in mijn vorige column schreef ik over de mogelijkheden die u heeft als bestuursorganen beslistermijnen overschrijden. In deze column sta ik stil bij de van rechtswege verleende beschikking, ook wel ene positieve fictieve beschikking genoemd. Of, ingewikkelder gezegd: de lex silencio positivo. Oftewel: een besluit dat je ‘zomaar’ krijgt.
Aan dit middel zijn strikte voorwaarden verbonden. De eerste genoemde voorwaarde is ook direct de belangrijkste: de wet moet het gebruik toestaan. Dat betekent dat er alleen sprake kan zijn van een positieve fictieve beschikking als de wet zegt dat het kan.
Positieve fictieve beschikkingen kom ik met enige regelmaat tegen bij omgevingsvergunningen, hoewel het ook om heel ander soort vergunningen of besluiten kan gaan. Van een positieve fictieve beschikking kan sprake zijn als op de vergunningsaanvraag te laat wordt beslist. Let op: het moet dan wel gaan om een reguliere vergunningsprocedure. Over omgevingsvergunningen die met de uitgebreide procedure worden behandeld, zegt de wet uitdrukkelijk dat de positieve fictieve beschikking niet van toepassing is. Omdat bestemmingsplannen vastgesteld worden middels de uitgebreide procedure, geldt ook voor bestemmingsplanaanvragen dat die niet positief fictief beschikt kunnen worden.
Een belangrijke kanttekening is dat als de regels van een positieve fictieve beschikking van toepassing zijn, de regels over dwangsommen bij niet tijdig beslissen niet van toepassing zijn.
Om dit te verduidelijk noem ik het voorbeeld van een omgevingsvergunning voor het bouwen. U heeft op enig moment een vergunningsaanvraag ingediend, omdat u nieuw bouwproject heeft. Het is een niet al te ingewikkeld plan, dus u verwacht snel een besluit van het College van burgemeester en wethouders. Na acht weken heeft u echter nog niets gehoord. Het College heeft ook niet laten weten dat de beslistermijn verlengd wordt.
Op dat moment heeft u in principe de vergunning ontvangen – van rechtswege, dus automatisch. Besluiten in de zin van de Algemene wet bestuursrecht treden pas na bekendmaking in werking. Het College heeft twee weken de tijd om de vergunning van rechtswege te publiceren en daarmee bekend te maken. Dat betekent dat u vóór de bekendmaking nog geen gebruik kunt maken van de vergunning. Want al heeft u die ‘ontvangen’, de vergunning ‘werkt’ nog niet.
Maakt het College de vergunning van rechtswege niet tijdig bekend? Dan kunt u een ingebrekestelling sturen. Twee weken na het versturen van de ingebrekestelling gaat dan een dwangsom lopen volgens de regels voor niet tijdig beslissen als de bekendmaking nog steeds niet goed is gedaan. Dat betekent dat het College een dwangsom na 4 weken na afloop van de eigenlijke beslistermijn verbeurt.
Hoewel de vergunning is verleend en na bekendmaking in werking is getreden, kan het College nog wel voorwaarden verbinden aan de vergunning.
