Catia Luis Fula
Catia Luis Fula
Ouders die uit elkaar gaan buigen zich over de vraag hoeveel kinderalimentatie betaald moet worden. Er gaan dan misschien wel voor het eerst vragen spelen als: hoeveel kost een kind eigenlijk? En wat hoopvoller: vanaf het 21e levensjaar is mijn kind onafhankelijk, toch? Er gelden hiervoor normen, maar dat deze boordevol uitzonderingen zitten, blijkt in de rechtspraak.
Het NIBUD waagt zich jaarlijks aan de vraag hoeveel een kind kost en stelt hiervoor tabellen op. Bij het berekenen van de kinderalimentatie wordt hierbij aangesloten. Kinderalimentatie wordt vervolgens vastgesteld door te kijken wat ieder van de ouders op basis van zijn of haar inkomen moet bijdragen in die kosten.
In een recente uitspraak was er reden om af te wijken van de tabellen. In dit geval stelde de moeder dat het netto gezinsinkomen zover boven de tabelnormen uitsteeg, dat deze niet gevolgd moesten worden. In plaats daarvan stelde de moeder voor om uit te gaan van de werkelijke kosten van het kind (€ 1.250,- per kind per maand), wat door de rechter in deze zaak ook werd gevolgd.
Toen het kind 18 jaar werd, probeerde de vader het bedrag te verlagen omdat zijn dochter minder financiële behoefte had. Het hof ziet echter geen reden om aan te sluiten bij de norm voor de gemiddelde student. Het betreffende kind is immers een hogere levensstandaard gewend dan andere studenten. Gevolg: de vader moet gewoon hetzelfde bedrag betalen, maar nu rechtstreeks aan zijn dochter.
Bovendien is het normaal gesproken zo dat een kind vanaf 21 jaar in zijn eigen levensonderhoud kan voorzien. Dat is ook in de rechtspraak aanvaard. Het Hof ziet in deze situatie toch weer reden voor een uitzondering: ouders die daartoe financieel in staat zijn, dienen deze (21+)kinderen de gelegenheid te geven hun studie binnen een redelijke termijn af te ronden.
Vader moet dus zijn dochter financieel blijven ondersteunen totdat zij klaar is met haar studie, mits dit binnen een redelijke termijn gebeurt. Zo zien we dat het alimentatierecht veel uitzonderingen kent, waarmee wordt beoogd in te spelen op de specifieke situatie en de specifieke belangen.