Blog
Een ‘vergeten’ pensioenaanspraak
Catia Luis Fula
Catia Luis Fula
Hoewel de Wet verevening pensioenrechten (hierna: WVPS) inmiddels al bijna 25 jaar geleden in werking is getreden, zijn er nog steeds mensen met een aanspraak op het pensioenrecht van hun ex-echtgenoot, voor wie deze wet niet geldt. Voor mensen die tussen 27 november 1981 en 30 april 1995 gescheiden zijn, geldt dat de pensioenen niet worden verevend op basis van de WVPS, maar worden verrekend op basis van het Boon/Van Loon-arrest.
De pensioenafspraken zijn in dit soort gevallen soms decennia geleden gemaakt tijdens de echtscheiding en allang weer vergeten tegen de tijd dat de pensioendatum nadert. Dan valt er ineens een brief of een verzoekschrift op de mat, waarin de ex-echtgenoot aangeeft alsnog een aanspraak te willen maken op zijn of haar aandeel in het opgebouwde pensioen van de ander. Dit overkwam ook een man in een zaak bij het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch (hierna: Hof).
Partijen in deze zaak waren in 1983 gescheiden na een kort huwelijk van vier jaar. Inmiddels is het 1 januari 2018 en is de man met zijn nieuwe echtgenote aan het genieten van zijn pensioen op de Filipijnen. Verrekening van de pensioenen met de vrouw van wie hij 35 jaar geleden gescheiden is, is de man allang vergeten. Dit totdat hij hier per brief aan wordt herinnerd door zijn ex-echtgenote. De man heeft op dat moment al 4 jaar geleden de pensioengerechtigde leeftijd bereikt en hield er allang geen rekening meer mee dat hij een deel van zijn pensioen af zou moeten staan aan zijn ex-echtgenote. De man besluit het hier dan ook niet bij te laten zitten en de zaak komt uiteindelijk bij het Hof terecht. Het Hof beoordeelt de kwestie aan de hand van het Boon/Van Loon-arrest.
Tot 1995 werden pensioenen na huwelijk verrekend op basis van het Boon/Van Loon-arrest. Het grootste verschil met de WVPS is dat echtgenoten niet alleen een aanspraak kunnen maken op het ouderdomspensioen van de ander dat is opgebouwd tijdens het huwelijk, maar ook op het deel dat voor het huwelijk is opgebouwd. Een ander verschil is dat de pensioenrechten onder het Boon/Van Loon arrest slechts verrekend hoeven te worden wanneer er sprake was van een gemeenschap van goederen, terwijl dit onder de WVPS ook bij huwelijkse voorwaarden dient te gebeuren.
Het pensioenrecht werd voor de WVPS gezien als een goed dat in de gemeenschap viel en diende te worden verrekend bij een echtscheiding. Hierdoor wordt een niet verrekend pensioenrecht ook nu nog beschouwd als een overgeslagen goed in de echtscheiding, welke te allen tijde kan worden gevorderd. Er geldt dus geen verjaringstermijn. Dit maakt het voor ex-echtgenoten die gescheiden zijn voor 1 mei 1995 mogelijk om ook tientallen jaren later nog een aanspraak te maken op het pensioenrecht van de ander.
Ook voor de man in de casus betekende dit dat hij in principe zijn pensioenrecht zal moeten verrekenen met zijn ex-echtgenote. De man verweert zich bij het Hof door te stellen dat zijn ex-echtgenote wist dat hij vier jaar geleden al met pensioen zou gaan en nu pas contact met hem opneemt om te verrekenen. De man is van mening dat hij er al niet meer op had hoeven rekenen dat zijn ex-echtgenote de pensioenrechten zou willen verrekenen. Hij zegt bovendien geen financiële middelen te kunnen missen. Verrekening van de pensioenrechten brengt namelijk met zich mee dat de man alle bedragen die hij sinds het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd heeft ontvangen, dient te verrekenen met de vrouw.
De argumenten van de man geven het Hof niet genoeg reden om af te wijken van het regime van het Boon/Van Loon-arrest. Het verrekenen van de pensioenrechten na huwelijk is volgens het Hof een recht van ex-echtgenoten, dat niet zomaar teniet kan gaan door omstandigheden als tijdsverloop en een slechte financiële situatie van de ander.
Voor de ene ex-echtgenoot betekent dit een financiële meevaller, voor de ander kan dit even schrikken zijn. Het is voor een ieder die gescheiden is voor 1 mei 1995 in ieder geval goed om bij het naderen van de pensioenleeftijd nog eens goed te kijken naar de pensioenen. Onoplettendheid kan in dit geval erg zuur uitpakken.
