Subsidie aan levensbeschouwelijke organisaties is ook van deze tijd

Waardeer het bestaan van religieuze organisaties voor onderwijs, zorg en welzijn. Laat de overheid vooral geen reserve hebben om daarmee samen te werken of die te bekostigen waar nodig. Dat stelt advocaat Jaco van den Brink in een artikel in het Nederlands Juristenblad (NJB).

In de zoektocht naar gemeenschapszin die onze tijd kenmerkt, schuilt de terechte overtuiging dat we als mens niet autonoom op eigen benen kunnen staan: we hebben gemeenschappen om ons heen nodig, juist ook voor zingeving en voor morele reflectie. De staat heeft belangrijke taken in de publieke sfeer. Civil society organisaties voorzien echter in andere elementaire behoeften als bijvoorbeeld onderwijs, zorg, welzijn, media. Dat gaat in (financiële) samenwerking met de overheid, maar de overheid moet die samenwerking niet omzetten in een instrument voor het bevorderen van sociale cohesie, van loyaal burgerschap of van het opvoeden naar Nederlandse waarden.

In allerlei tradities (christelijke en liberale) wordt om die reden het belang benadrukt dat er een diversiteit aan organisaties kan bestaan, die de staat niet als verlengstuk kan beschouwen. Ook dit hoort bijvoorbeeld bij de vrijheid van onderwijs en de vrijheid van godsdienst. Dit historisch Nederlands uitgangspunt zit nog steeds in ons recht. En mét recht. Laten die organisaties een eigen moreel kader ontwikkelen, vanuit de eigen (meer of minder bewuste) levensbeschouwing. Burgers met een persoonlijk geworteld waardenkader zijn gedreven om een bijdrage te leveren, elkaar vooruit te helpen.

Lees het volledige artikel (pdf)