Inschakelen van onderaannemers bij een overheidsopdracht niet vanzelfsprekend mogelijk

De uitspraak van de Voorzieningenrechter Rb. Den Haag van 7 september 2020 geeft een goede illustratie van de juistheid van de stelling in de titel. Dat is ook relevant voor aanbestedingen in de bouw- en infrasector.

Dit kort geding van deze maand werd gevoerd door een aanbieder van jeugdvervoer, die had ingeschreven op een aanbesteding hiervoor van een groep gemeenten, en de opdracht gegund had gekregen. Bij inschrijving was niet vermeld dat de onderneming ook onderaannemers zou inschakelen. De vervoerder stelde dat het de bedoeling was om het nodige personeel voor deze opdracht te gaan werven, maar dat dit door de coronacrisis uiteindelijk niet was gelukt.  Enkele maanden na het sluiten van de raamovereenkomst deed de vervoerder daarom het verzoek om onderaannemers te mogen inschakelen voor 60% van de opdracht.

Het contract bevatte namelijk de clausule (in het VNG Model inkoopvoorwaarden) dat voor het inschakelen van onderaannemers in beginsel de toestemming van de opdrachtgever vereist is en dat aan die toestemming voorwaarden kunnen worden verbonden. De gemeenten gaven de vervoerder in dit geval geen toestemming, en ontbonden vervolgens de raamovereenkomst. De vervoerder wilde zijn overeenkomst echter niet kwijt en betoogde voor de Voorzieningenrechter dat de gemeenten toestemming hadden moeten geven voor het inschakelen van onderaannemers.

De Voorzieningenrechter wees zijn vordering af. Reden: de vervoerder had nagelaten om concreet tegenover de gemeenten aan te geven welke onderaannemers hij wilde inschakelen, voor welke onderdelen van de opdracht en voor hoe lang. Duidelijke boodschap dus van deze uitspraak: een toestemming voor het inschakelen van onderaannemers (die contractueel vaak nodig is) spreekt niet vanzelf. Als aannemer moet je zo’n verzoek concreet en grondig onderbouwen zodat de opdrachtgever de gevolgen van een eventuele toestemming goed kan overzien.