Anje Slootweg
We kennen allemaal wel de verhalen over deurwaarders op de stoep, die bepaalde rekeningen betaald willen zien. Ook in de echtscheidingspraktijk waarin ik werkzaam ben, komt dat veel voor.
We kennen allemaal wel de verhalen over deurwaarders op de stoep, die bepaalde rekeningen betaald willen zien. Ook in de echtscheidingspraktijk waarin ik werkzaam ben, komt dat veel voor. Meestal gaat het dan over alimentatie. De rechtbank heeft de ene partner veroordeeld om partner- en/of kinderalimentatie aan de andere partner te betalen, maar betaling blijft uit.
Met behulp van de uitspraak van de rechtbank kan degene die recht heeft op alimentatie (de schuldeiser) dan de deurwaarder op pad sturen. De deurwaarder maakt eerst aan de schuldenaar duidelijk dat er betaald moet worden. Als dat niet helpt, gaat de deurwaarder op zoek naar mogelijkheden om beslag op te leggen. Het liefst doet hij dat op een bankrekening of op loon. Dat is relatief eenvoudig en kan in één keer (of bij loon: elke maand) veel geld opleveren. Maar als dat niet lukt, omdat iemand een zeer beperkt inkomen heeft en een lege bankrekening, dan gaan deurwaarders op zoek naar andere mogelijkheden.
Het beslag op een inboedel komt dan in beeld. Dat is een tijdrovend beslag dat vaak niet heel veel oplevert voor de schuldeiser. Tweedehands spullen op Marktplaats brengen immers weinig op. Waarom leggen deurwaarders dan zo’n beslag? Omdat ze hopen dat het dreigen met zo’n beslag een drukmiddel is waardoor iemand alsnog gaat betalen. En heel vaak werkt dat ook zo. Als een deurwaarder dreigt je bed mee te nemen of het speelgoed van je kinderen, dan zul je alles op alles zetten om alsnog te betalen om dit te voorkomen.
Een deurwaarder mag echter niet alles meenemen. Hij is gebonden aan grenzen en regels. Het voorbeeld hiervoor: kinderspeelgoed of bedden die meegenomen worden, komt in de praktijk niet voor. Spullen die de wanbetaler of zijn huisgenoten nodig hebben voor persoonlijke verzorging en dagelijkse levensbehoeften, mogen niet worden meegenomen. Dat betekent dat de computer, de telefoon, het kinderspeelgoed, het beddengoed, eten en kleding niet mogen worden meegenomen. Ook zaken van hoogstpersoonlijke aard, zoals een trouwring of een fotoalbum, mogen niet worden meegenomen. Evenmin mogen goederen die nodig zijn voor het verdienen van de kost, zoals het gereedschap van de bouwvakker, worden meegenomen.
Sinds 1 oktober 2020 is hier een nieuwe categorie bij gekomen. Ook op gezelschapsdieren mag geen beslag meer worden gelegd. Deurwaarders dreigden veelvuldig met het meenemen van de hond of de kat, in de hoop dat daardoor de vordering betaald zou worden. En heel vaak was dat dreigement effectief. En als het niet hielp en iemand betaalde nog steeds niet, kwam het sporadisch voor dat de hond of de kat ook echt werd meegenomen. Deze mogelijkheid bestaat nu niet meer. Gezelschapsdieren en alle spullen die nodig zijn om het gezelschapsdier te verzorgen, moet de deurwaarder laten staan. De vraag is dan nog wat een gezelschapsdier is. We mogen aannemen dat dit de dieren zijn die in huis worden gehouden, dus naast honden en katten ook cavia’s, hamsters, konijnen, maar ook bepaalde reptielen. Géén gezelschapsdier is een pony of paard. Op pony’s en paarden wordt regelmatig beslag gelegd en ook dat kan heel effectief zijn. Pony’s en paarden kunnen een hoge waarde vertegenwoordigen.
Als ik recht heb op kinderalimentatie voor mijn kinderen en ik krijg het niet, is dat ontzettend frustrerend. Verantwoordelijkheid voor kinderen moet je met z’n tweeën dragen, ook financieel. Als dat niet gebeurt, kan de deurwaarder beslag leggen, maar zijn mogelijkheden zijn niet onbeperkt. De wet legt zijn mogelijkheden aan banden en dat is ook goed, om te voorkomen dat de deurwaarder zijn positie misbruikt.
